مدح و مناجات با حضرت امام رضا علیه‌السلام
شب گذشت از نیمه اما با تو صحبت می‌کنم تا که بگـزارم نـماز عـشق، نیت می‌کنم ای ولایت شرط تـوحـید تمام عـاشـقان! با تـولای تو، من تـجـدیـد بیـعـت می‌کنم در حریم حضرت خورشید، جای ذره نیست از حضور خود در این درگاه حیرت می‌کنم تا نگاهم می‌کـنند آئـیـنه‌ها از هر طرف شـرم از آئـیـنۀ قـرآن و عـتـرت می‌کـنم من که سنگین‌بارم از بسیاری جرم و گناه خواهش بال کبوتر با چه جرأت می‌کنم؟ نعمت قرب جوارت را به من بخشیده‌اند در بهـشت آرزو کـفـران نعـمت می‌کـنم ای شنـیـده با صبـوری درد دل‌های مرا اشک اگر بگذارد امشب با تو صحبت می‌کنم من که با فرمان‌بری از نفس عادت کرده‌ام کی به خود می‌آیم آخر، کی عبادت می‌کنم؟ خط نزن اسم مرا با صد خطا پشت خطا من دلِ هر جایی خود را نصیحت می‌کنم «سورۀ یوسف» که خواندم، آیه شد «هشتاد و هشت» بارهـا این آیه را با خود تـلاوت می‌کنم شک ندارم «با کریمان کارها دشوار نیست» گر نشد کامم روا، خود را ملامت می‌کنم این خریداران یوسف، دست پُر آورده‌اند من تهی‌دستم چرا بیهوده قـیمت می‌کنم؟ تا نـسـوزد بـی‌گـنـاهـی از شـرار آهِ من می‌روم از جمع بیرون، با تو خلوت می‌کنم تا نصیب من شود توفیق ترک معصیت چشم خود را چشمۀ اشک ندامت می‌کنم تا نگردد در مقام عرض حاجت، نا امید با دل خود بعد از این اتمام حجت می‌کنم یک قدم تا آسمان مانده‌ست از شهر بهشت من ز غـفـلت آرزوی بـاغ جنت می‌کنم می‌روم سمت «مصلّی»، می‌رسم تا «پنج‌راه» یعنی از پـائـین پا قـصد زیـارت می‌کنم گر که زنگ ساعتِ صحن تو بیدارم کند توبه در باقی عمر از خواب غفلت می‌کنم گر که دستم را بگیری، مثل خـُدّام حرم بعد از این خدمت به قدر استطاعت می‌کنم بس که تو زود آشنایی ای امام مهـربان من کجا در محضرت احساس غربت می‌کنم؟ «یک سلامم را اگر پاسخ بگویی، می‌روم لذتش را با تمام شهـر، قـسمت می‌کنم» تا بریزم گاهگاهی سرمه در چشم غزل من به گرد راه زوّارت قـناعـت می‌کـنم تا بـمـانـد قـصـۀ صیـاد و آهـو جـاودان بی‌پناهان را به پابوس تو دعوت می‌کنم در کنار پنجـره فـولادتان با اشک چشم می‌نویسم «یا علی» و رفع زحمت می‌کنم |